Saturday, June 28, 2008

Παρέα με τις απορίες μου. Άραγε αξίζει;


Μια συγγνώμη είναι λίγη κάποιες φορές και άλλοτε δεν αρκεί καθόλου... Εγώ θα την πω πάντως και ας είμαι ο τρίτος της υπόθεσης. Συγγνώμη γιατί δεν σε πίστεψα όσο έπρεπε, συγγνώμη γιατί δεν ήμασταν όλοι μας εκεί την στιγμή που μας χρειαζόσουν. Οι ανθρώπινες αδυναμίες είναι πολλές και δυστυχώς από τέτοιες να φάνε και οι κότες όσον αφορά την αφεντιά μου. Λάθη έγιναν απ' όλες τις μεριές, αλλά είναι μάταιο και άσκοπο να προσπαθήσουμε να τις αποδώσουμε τώρα πια. Ελπίζω με την σοφία που θα σε διακρίνει πλέον από εκεί που θα βρίσκεσαι, να μπορείς να αντιληφθείς καλύτερα αυτά που σου λέω και να μας απαλλάξεις από τις όποιες τύψεις. Ό,τι και αν έγινε, άφησες το στίγμα σου και να ξέρεις ότι υπάρχουν πολλοί που κλαίνε τούτη την ώρα. Ίσως από τύψεις, ίσως από αγάπη, ίσως από συνειδητοποίηση ότι δεν αξίζει να χάνεις τους δικούς σου από δίπλα σου για κανέναν λόγο. Πολλά έγιναν, αλλά "δικός" μας παρέμενες και αυτό δεν αλλάζει. Μακάρι εσύ, έστω και άθελά σου, να φέρεις δυο ανθρώπους ξανά δίπλα-δίπλα και η δική σου... συνδρομή να ενώσει. Ξέρουν αυτές... Βέβαια, μακάρι να γινόταν με άλλο τρόπο, αλλά δεν διαλέγουμε πάντα, έτσι δεν είναι; Έζησες με τα ρίσκα σου, έκανες τις επιλογές σου και -αν μη τι άλλο- πέρασες καλά και όπως ακριβώς γούσταρες. Θα ήθελα για σένα ένα διαφορετικό τέλος, διότι σε κανέναν δεν αξίζει να φεύγει με κενά, απορίες και πικρίες. Μια ζωή μικρή σε διάρκεια, αλλά γεμάτη σε εμπειρίες. Ίσως αυτές να πλήρωσες... Σε αγαπάμε και αυτό δεν αλλάζει. Α, συγγνώμη...

Wednesday, March 08, 2006

Δίπλα του ο κόσμος όπως παλιά


Πάμε σαν άλλοτε... Πάντα μου αρέσει να ακούω αυτή την φράση όταν έχει να κάνει με τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Θυμίζει τα παλιά. Τότε, που το Σ.Ε.Φ αποτελούσε must για κάθε «Γαύρο» που... σεβόταν τον εαυτό του και 16.000 έδιναν ρυθμό στις χορευτικές φιγούρες του Πασπαλί, του Τάρπλεϊ, του Φασούλα, τον Σιγάλα, του Τζόνσον, του Ρίβερς. Τότε, που η ομάδα δεν έπαιζε ποτέ μόνη της ακόμα και στα εκτός έδρας παιχνίδια και είχε πάντα μια ερυθρόλευκη γωνία που να φωνάζει για πάρτη της.

Αυτό που ξαναγίνεται τώρα με τους 400 πιστούς που θα βρεθούν στο «Παλάου Μπλαουγράνα» είναι ίσως το πιο μεγάλο κέρδος του φετινού Ολυμπιακού. Ακόμα και από το να πηγαίνουν 12.000, όπως στο παιχνίδι με την Ζαλγκίρις και η ομάδα να ξαναγίνει ανταγωνιστική και έτοιμη να διεκδικήσει την πρόκριση για το Final Four της Πράγας. Δεν είναι απλό πράγμα και ας θεωρούν κάποιοι ότι «έλα μωρέ και τι έγινε». Το να καταφέρει ο κόσμος να πιστέψει σε αυτή την προσπάθεια είναι πραγματικά ένα στοίχημα που αν κερδηθεί, τότε θα μπορεί να πει κανείς ότι αυτός ο Ολυμπιακός έχει μέλλον.

Υπάρχουν σύλλογοι που έχουν μάθει να λειτουργούν πάντα με τον κόσμο τους. Αν είναι καλό ή κακό αυτό δεν το γνωρίζω, αλλά η ομάδα αυτή πάντα έτσι ήταν. Ο κόσμος τα τελευταία χρόνια της είχε γυρίσει δυστυχώς την πλάτη (εν συγκρίσει με παλαιότερα πάντα) και αυτό δημιούργησε έναν φαύλο κύκλο, από τον οποίο ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να ξεφύγει με αποτέλεσμα οι σφαλιάρες να δίαδέχονται η μία την άλλη. Φυσικά, εννοείται ότι τα λάθη της διοίκησης έρχονται πρώτα απ' όλα.

Ακόμα πιο εντυπωσιακό θα είναι αν η ομάδα χάσει από την Μπαρτσελόνα, χειροκροτηθεί στο τέλος και άλλοι 400 και παραπάνω ταξιδέψουν για Μάλαγα. Ωραίο ακούγεται πάντως. Μένει να φανεί στην πράξη...

Saturday, November 19, 2005

Γίναμε όλοι προσωπικότητες...


Όχι άλλες προσωπικότητες! Έχω βαρεθεί τις προσωπικότητες. Όπου και να στρέψεις το βλέμμα του, σε όλους τους τομείς της ζωής μας, ακούς για μεγάλες προσωπικότητες που καταφέρνουν και διαπρέπουν, λες και όλοι οι άλλοι απλά γιατί δεν βγάζουν τα εκατομμύρια τους και δεν εκτίθενται στις τηλεοράσεις είναι τα μιάσματα που απλά υπάρχουν για να συμπληρώνουν τον χώρο. Το ερέθισμα μου είναι ποδοσφαιρικό, αλλά όχι και ότι σε άλλους χώρους δεν συμβαίνει το ίδιο πράγμα, η ίδια ακριβώς υπερβολή.

Εκνευρισμένος, λέει, ο Ζούλιο Σέζαρ (οι ποδοσφαιρικοί καταλαβαίνουν για ποιον γράφω...) γιατί ο Μαραντόνα ζήτησε 170.000 ευρώ για να παίξει σε αγώνα προς τιμήν του. Και να σου οι δημοσιογραφάρες να αναλύουν το γεγονός ότι ο μεγάλος "Ντιεγκίτο", αυτός ντε που πήγαινε πάντα ενάντια στο κατεστημένο και είχε τον Τσε Γκεβάρα "κορώνα στο κεφάλι του", να ζητάει τόσα χρήματα απλά για τιμήσει έναν παλιόφιλο. Βέβαια, δεν μένουν στον "μάγο" και πηγαίνουν και παραπέρα και μιλούν και για άλλες μεγάλες... προσωπικότητες, που έχουν βάλει το χρήμα πάνω από όλα και ούτε που το περίμεναν από τους ίδιους, γιατί ουδέποτε είχαν δείξει κάτι τέτοιο την εποχή που τα πλήθη τους λάτρευε σαν θεούς.
Τα ίδια και για τον Δεληκάρη εδώ στην Ελλαδίτσα, που κάποιοι του φιλούσαν το χέρι και έκαναν και τον σταυρό τους που τον αντίκριζαν σε μια δημόσια εμφάνιση του έπειτα από 25 χρόνια αποχής λόγω... πίκρας και... απογοήτευσης από τον χώρο (Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά)!

Τα παραδείγματα είναι πολλά ακόμα (Τζόρνταν, Πελέ, Ζιντάν, Μπερνάρντι και ούτε και εγώ ξέρω πόσοι άλλοι ακόμα), αλλά δεν με ενδιαφέρει να γράψω για καθέναν από αυτούς (βαριέμαι πρωτίστως...). Απλά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι από που και ως που είναι όλοι αυτοί μεγάλες προσωπικότητες; Τι σκατά έχουν κάνει, που θα πρέπει να σκύβουμε και το κεφάλι μόλις ακούμε κάτι για την "αφεντιά" τους;
Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να είναι και κάτι παραπάνω από απλά "πολύ καλοί" σε αυτό που κάνουν; Τόσο ανάγκη έχουμε πια από είδωλα, που μερικούς ανθρώπους που κλωτσάνε μια μπάλα, που την καρφώνουν καλά και που την βάζουν σε αυτή την μικρή τρυπούλα από τα 10 μέτρα, τους έχουμε αναγάγει σε θεούς επί της γης;

Δηλαδή, σε τι υστερεί ένας μεροκαματιάρης, που μεγαλώνει 2-3 "βλαστάρια", που αύριο μεθαύριο θα του γίνουν επιστήμονες, που βοηθάει με τον τρόπο του όσους μπορεί και που όταν ανοίξει το στόμα του μπορεί να βγάλει έστω και ασύντακτα όλη την σοφία του κόσμου; Αν το επάγγελμα, τα φώτα και τα δισεκατομμύρια διαμορφώνουν την προσωπικότητα, τότε πάω πάσο! Απλά, έχω βαρεθεί να βλέπω το ταλέντο να θεωρείται σοφία και το χρήμα ως το μοναδικό πράγμα, που είναι ικανό σε εξυψώσει στα μάτια όλων.

Άραγε, ο Τσε Γκεβάρα, ο Φιντέλ Κάστρο, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Ντεριντά ή ακόμα αν προτιμάτε εδώ στην Ελλάδα οι Αριστοτέλης, Πλάτωνας, Σωκράτης, Περικλής, τι στα κομμάτια ήταν; Μην τους βάζουμε όλους στο ίδιο «καζάνι». Έλεος! Έχουμε ευτελίσει τα πάντα έτσι κι αλλιώς, μην προσπαθούν συνεχώς κάποιοι με τα γραφόμενα τους να καταδεικνύουν την σήψη και την παρακμή στην οποία άπαντες έχουμε περιέλθει...

Friday, October 28, 2005

Κάτω ο... φασισμός!


"Μπορεί να μην συμφωνώ με αυτό το οποίο λες, αλλά είμαι πρόθυμος να δώσω ακόμα και την ίδια μου την ζωή για να έχεις το δικαίωμα να το λες", είχε πει ο μεγάλος Βολταίρος, φράση που περικλείει όλο το νόημα της δημοκρατίας! Κάποιοι, όμως, φαίνεται πως... πατάνε πάνω σε αυτή την φράση για να βγάλουν όλο τους το κόμπλεξ, την ανυπολοψία και την αμφίβολη ιδεολογία τους. Ακόμα και έτσι, πάντως, έχουν κάθε δικαίωμα να εκφράσουν την άποψη τους.
Τι με κάνει να αναφερθώ στο παραπάνω; Μα φυσικά κάτι "τυπάκια", που μαζεύτηκαν την Πέμπτη στην μαθητική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη και διαμαρτυρήθηκαν για το γεγονός ότι υφίστανται ακόμα οι παρελάσεις, κάτι που σύμφωνα με τους ίδιους ενισχύει τον ρατσισμό στην Ελλάδα και αποτελεί την ρίζα του φασισμού. Ονομάζονται, λέει, "αντιρατσιστική πρωτοβουλία"!!!!
Είναι, μάλιστα, τρεις οι λόγοι για τους οποίους πρέπει να καταργηθούν οι παρελάσεις στην Ελλάδα. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ γέλασα όταν τους άκουσα...

1. Διαχωρίζουμε τα παιδιά σε αγόρια και κορίτσια και σε κοντούς και ψηλούς, γεγονός που φανερώνει μια ρατσιστική αντιμετωπιση τους, διότι τους βάζουμε "ταμπέλες" και τα χαρακτηρίζουμε.
2. Ο θεσμός των παρελάσεων νομοθετήθηκε επί του κακού δικτάτορα, Ιωάννη Μεταξά και οτιδήποτε σχετίζεται με τον φασισμό του, πρέπει να εκλείψει και να καρταργηθεί σε μια δημοκρατική κοινωνία όπως η σημερινή.
3. Σε καμία άλλη χώρα της Δυτικής Ευρώπης δεν γίνονται μαθητικές παρελάσεις, άρα δεν θα πρέπει ούτε στην Ελλάδα.

Μάλιστα! Αυτοί είναι οι τρεις βαρυσήμαντοι λόγοι, για τους οποίους θα πρέπει να πάψουμε να τιμούμε το έθνος μας, τους ήρωες μας και όσους έδωσαν την ζωή τους για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι και να κάνουμε τους μάγκες, πετώντας φέιγ βολάν και μιλώντας για ΦΑΣΙΣΜΟ!
Μόνο και μόνο για το γεγονός ότι την... προσπάθεια τους στηρίζουν και 150 εκπαιδευτικοί (!), αξίζει κανείς να ασχολείται μαζί τους και για κανέναν άλλον λόγο.

1. Τι να κάνουμε ρε μάγκες που η φύση άλλους μας έχει κάνεις κοντούς και άλλους ψηλούς, καθώς και κάποιους μας έκανε με... καρύδια και άλλες με αιδοίο; Μέχρι εκεί για αυτό το σαθρό και άνευ ουσίας επειχείρημα.
2. Αφού θα πρέπει να καταργηθεί οτιδήποτε σχετίζεται με τον κακό Μεταξά, τότε θα πρέπει να καταργήσουμε και το ΙΚΑ, διότι νομοθετήθηκε όταν ο ίδιος ήταν στην εξουσία, καθώς και το 8ωρο διότι και αυτό επί των δικών του κυβερνήσεων νομοθετήθηκε, όταν ήρθε σε συμφωνία με τα εργατικά συνδικάτα της εποχής.
3. Ποιος τους είπε ότι θα πρέπει να κάνουμε ότι και στην υπόλοιπη Ευρώπη; Άραγε, θα πρέπει επομένως να καταργήσουμε και την βουλευτική ασυλία για παράδειγμα, μιας και μόνο στην Ελλάδα και την Ιταλία υφίσταται ακόμα και πουθενά αλλού σε όλη την Ευρώπη.

Ως αντιλαμβάνεται κανείς, αυτά τα "τυπάκια" και το 14χρονο κοριτσάκι, που για... συνειδησιακούς λόγους (από τα 14 έχει αποκτήσει τόσο ισχυρή ιδεολογία; Μπράβο!!!!) δεν σήκωσε την σημαία, θα πρέπει να βρουν τίποτα άλλα επιχειρήματα για να συνεχίσουν να έχουν λόγω ύπαρξης. Αντί να δούμε, λοιπόν, πως θα κάνουμε και άλλα πράγματα για να ενισχύσουμε την ιστορική μας μνήμη, καθώς αντιμετωπίζουμε σοβαρό πρόβλημα στις μέρες μας, κάνουμε αμάν για να αφαιρέσουμε και αυτά τα λίγα που έχουμε...
Οπότε, μάλλον, το άλλο μότο που λέει ότι "όποιος ξεχνάει την ιστορία του, δεν έχει κανένα μέλλον" ταιριάζει περισσότερο στην χώρα μας. Όπως πάμε και όσο υπάρχουν τέτοιες απόψεις από ορισμένους, τόσο θα συνεχίσουμε να είμαστε η χώρα της καρπαζιάς, των χλευασμών και του ραγιαδισμού. Αν σας αρέσει, τότε πάω πάσο!

Υ.Γ1: Γεια σου ρε μεγάλε, Νίκο Γεωργιάδη, βουλευτή Κερκύρας! Όχι μόνο "μπούρδες" είναι το θέμα του ονόματος των Σκοπίων, αλλά θα πρέπει να μετακινήσουμε την Βεργίνα και όλη την Β. Ελλάδα και να φέρουμε την FYROM στην θέση τους, ζητώντας και συγγνώμη από τους... γείτονες που τους ταλαιπωρήσαμε όλα αυτά τα χρόνια!
Υ.Γ2: Θα πρέπει από εδώ και στο εξής να γελάμε όλοι μας με το δάκρυ του "Εθνάρχη", Κωνσταντίνου Καραμανλή, όταν είχε πει ότι "η Μακεδονία είναι μια και είναι ελληνική"
Υ.Γ3: Όπως πολλές φορές τελειώνει ο φίλος μου Respect τα κείμενα του, θα το κάνω και εγώ τώρα. Γαμώ τους ανθέλληνες!

Thursday, October 06, 2005

Τιμητές των πάντων...


Δεν μπορώ να καταλάβω την μανία ορισμένων ανθρώπων να θέλουν σώνει και καλά να το παίζουν τιμητές των πάντων, βάζοντας ταμπελίτσες στον οποιονδήποτε δεν συμφωνεί με την γνώμη τους, θεωρώντας τους μάλιστα ακραίους και ΦΑΣΙΣΤΕΣ!!! Αυτό ακριβώς. ΦΑΣΙΣΤΕΣ γιατί δεν μπαίνουν στο τρυπάκι να ισοπεδώνουν τα πάντα και δεν τσιμπούν το τυράκι των δήθεν σωστών τους πεποιθήσεων!

Έχω βαρεθεί να διαβάζω για κάψιμο της ελληνικής σημαίας, για άμυαλους πολίτες που ενεργούν βάσει και μόνο αυτών που τους "σερβίρουν" τα ΜΜΕ, ενώ οι ίδιοι καταφέρνουν με το... μυαλό τους και την... οξυδέρκεια, που τους διακρίνει, να μένουν ακέραιοι και αμέτοχοι από όλο αυτό το αλησβερίσι.

Δεν χρειάζεται ούτε να είσαι εξαιρετικά διαβασμένος, όπως υποστηρίζει κάποιος γνωστός μου, ούτε πολύ μεγάλος σε ηλικία (ούτε αυτός είναι βέβαια...) για να έχεις μια γνώμη δική σου, που τουλάχιστον δεν αξιώνεις να την επιβάλεις, απλά θέλεις να την εκφράσεις και να δεχτείς και τον αντίλογο μάλιστα.
Είναι ό, τι πιο εγωιστικό και αντιδημοκρατικό (ναι, το λέει και ένας ΦΑΣΙΣΤΑΣ σαν και εμένα αυτό) να προσπαθούν κάποιοι να βάλουν "φερμουάρ" στα λεγόμενα ενός αντιρρησία -να τον πούμε για χάρην του μονολόγου μου- μόνο και μόνο γιατί δεν συμμερίζεται τις δικές τους απόψεις. Αν αυτή είναι η διαφορετικότητα που θέλουν να εισαγάγουν, τότε να την χαίρονται!!!

Ολα αυτά διότι... τόλμησα να συμφωνήσω με τα λεγόμενα κάποιου και απλά έδωσα και μια άλλη διάσταση, χωρίς, όμως, να διαφωνώ με την ουσία του θέματος. Δεν έχει σημασία ποιο ήταν το θέμα και ποια η άποψη μου, αλλά η νοοτροπία του να κρίνει κάποιος όλους τους άλλους δίχως καν να σκέφτεται ότι μπορεί και να έχει άδικο...

Υ.Γ Μάλλον ήταν ΑΚΡΑΙΑ και ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ και αυτή μου η άποψη, έτσι;

Monday, October 03, 2005

Για μια ακόμα φορά ραγιάδες...


Θλίβομαι. Θλίβομαι μάλιστα πολύ όταν βλέπω ορισμένους να στρουνθοκαμηλίζουν και να κάνουν ότι δεν βλέπουν τον εφιάλτη να μας καλοσωρίζει... Αυτό για τον αξιότιμο κύριο πρωθυπουργό της χώρας μας, τον... κεντρώο και πάνω από όλα φιλέλληνα και πατριώτη, Κώστα Καραμανλή.
Ρε παιδιά δεν είναι δυνατόν να είμαστε υπέρμαχοι της εισόδου μιας χώρας στην Ε.Ε, που δεν είναι πρωτίστως ευρωπαϊκή (δεν νομίζω να έχει κανείς αντίρρηση;) και από την οποία έχουμε περάσει τα μύρια όσα κατά το παρελθόν και έστω και για τα προσχήματα θα έπρεπε να έχουμε μια τουλάχιστον πιο ουδέτερη στάση.

Μιλάω φυσικά για την Τουρκία και την συνδιάσκεψη των ΥΠ.ΕΞ των 25 της Ένωσης, προκειμένου να αποφασιστεί, αν η γείτονα χώρα θα εισχωρήσει στους ήδη μετέχοντες στην πάλαι ποτέ Ε.Ο.Κ. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έχουμε να κερδίσουμε από μια τέτοια εξέλιξη και δεν χρειάζεται να είσαι εθνικιστής, πατριώτης και ούτω καθ' εξής για να καταλάβεις ότι η χώρα μας δεν έχει σε τίποτα να επωφεληθεί. Μα σε τίποτα επαναλαμβάνω και με εξοργίζει η μαλθακότητα ορισμένων που μιλούν για φιλίες και άλλες τέτοιες παπάρες, όταν ξέρουν ότι ιστορικά κάτι τέτοιο έχει αποδειχτεί πολλάκις Α Ν Ε Φ Ι Κ Τ Ο!!!

Δεν μπορεί ο Ερντογάν να χαρακτηρίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση χριστιανικό "γκέτο", αν ειδικά η χώρα του δεν γίνει τελικά αποδεκτή από τους 25 και ο δικός μας να χασκογελάει σαν το βλαμμένο που δεν καταλαβαίνει που του πάνε τα τέσσερα και παράλληλα να γίνεται ο "σημαιοφόρος" της προσπάθειας εισόδου των... φίλων μας στην Ευρώπη.
Μιλάμε πρωτίστως για μια χώρα που δεν είναι καν στοιχειωδώς δημοκρατική, που ο πρωθυπουργός κάνει τόσο κουμάντο στην χώρα όσο ο Γούμενος στον ΠΑΟΚ (!) και που την αμέσως επόμενη ημέρα από την είσοδο της στην Ευρώπη, 500.000 πολίτες της θα είναι με τις βαλίτσες στα χέρια και έτοιμοι για άλλες πολιτείες.
ΚΟΥΙΖ: Ποιος είναι ο πρώτος και πιο κοντινός τυχερός "οικοδεσπότης";

Στο κάτω-κάτω, κράτος-μέλος που δεν δέχεται την ανεξαρτησία ενός άλλου (Κυπριακή Δημοκρατία) δεν μπορεί να είναι μέλος αυτού του... γκέτο, όπως το χαρακτήρισε ο Ερντογάν. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά μας χαρακτηρίζει για μια ακόμη φορά ο ραγιαδισμος, ξεχνώντας τα πάντα! Άλλα μάλλον έχουμε να κάνουμε με ρατσιστές και στενόμυαλους που βλέπουν φαντάσματα και εχθρούς παντού, μη θέλοντας να αφήσουν έστω και προς στιγμήν τα πατριωτικά τους πιστεύω. Μα για τους αντιρρησίες μιλάω και για όσους τολμούν να πουν ένα "ΟΧΙ"... Ά ρε άτιμη Ελλάδα!!!

Thursday, September 29, 2005

Γιατί μωρή Θρυλάρα;;;;;;;;;;


Η αλήθεια είναι ότι γράφω εν βρασμώ ψυχής και με θολωμένο μυαλό, σκεφτόμενος αυτόν τον απίθανο αλήτη, εν ονόματι Σολδάδο, που έκανε 5εκ. γαύρους να κλαίνε και να βρίζουν για την μαύρη τους την μοίρα! Μου φαίνεται ότι αυτός ο παίκτης γεννήθηκε μόνο για να βάλει γκολ στον Ολυμπιακό και στη συνέχεια να χαθεί και πάλι στην ανυπαρξία του το μαλακισμένο.
Τελοσπάντων, δεν μας ξενερώνει αυτή η ήττα (συνηθισμένοι είμαστε άλλωστε), το ρεκόρ μεγαλώνει (0-4-22), αλλά όλοι πιστεύουμε στα λόγια του ΠΡΟΕΔΡΟΥ και περιμένουμε την ημέρα, που ο ήλιος θα πάψει να φωτίζει, ο Μπλερ θα γίνει άντρας και ο Παναθηναϊκός η πρώτη ομάδα στην Ελλάδα (σε καλό μου, γέλασα!), ώστε να σηκώσουμε την πολύποθητη ευρωπαϊκή κούπα!
Γιατί, όμως, ρε θρυλάρα πρέπει να χάνουμε με αυτό τον τρόπο ορισμένες φορές; Κράτα πια αυτή την κωλοισοπαλία σε μια έδρα της προκοπής. Πάντως, ακόμα και έτσι μονίμως θα τραγουδώ "όπου και να παίζεις θα σε ακόλουθω και για σένανε μονάχα τράγουδω"!
Αυτά προς το παρόν και άντε να κάνουμε το διπλό στη Λιόν (μμμ...)!!!!!